De zon schijnt en de bijen vliegen weer ijverig uit. Als je dan de moed hebt opgevat om in je beschermende kleding lekker zwetend aan het werk te gaan in de bijenkasten, is het misschien een goed idee om eens terug te denken aan de vrouw die ons aan het leeuwendeel van onze bijenkennis heeft geholpen: Eva Crane.
Eva Crane was meer dan vijftig jaar lang een sleutelfiguur in de apicultuur. Een opvallende keuze voor iemand die een glansrijke carrière als kwantumfysica te wachten stond, maar die haast voorbestemd lijkt te zijn geweest voor de bijenwereld. In 1942 trouwde ze met James Alfred Crane, die destijds diende bij de Royal Naval Volunteer Reserve. Ze kreeg huwelijkscadeaus, waaronder een bijenvolk. Handig, want door de oorlog was er een tekort aan suiker en waren de Engelsen onderworpen aan een suikerrantsoen. Met dit volk konden de pasgetrouwden dus hun suikerrantsoen aanvullen met honing. Maar Eva Cranes interesse reikte verder dan alleen het oogsten van honing. De fascinerende insecten grepen haar nieuwsgierigheid en ze nam meteen een abonnement op Bee World, waarna ze lid werd van de British Beekeepers Association en al snel een secretarispost overnam.
Het is duidelijk dat een houding van doorpakken haar niet vreemd was. Haar enthousiasme voor de wetenschap werd gedeeld door haar zus Elsie May Widdowson, die wereldberoemd werd door haar onderzoek naar voeding en diëtiek en tomeloze energie toonde in haar onderzoek, zelfs toen ze in poolzeeën op zoek ging naar zeehonden om hun vetgehalte te meten. Het is daarom niet vreemd dat het gezaghebbende IBRA (International Beekeeping Research Association) in 1949 door Crane werd opgericht – toen nog Beekeeping Research Association. Ze zou de stichting nog 35 jaar leiden, maar alsof dat niet genoeg was werd ze in hetzelfde jaar ook redacteur bij Bee World.
Ze zag het tijdschrift als de internationale link tussen de wetenschap en de praktijk van het bijenhouden. Daarom voegde ze een appendix aan het tijdschrift toe waarin alle samenvattingen van nieuw bijengerelateerd onderzoek werden opgenomen, zolang deze accuraat en lezenswaardig waren. Ze hield vast aan erg hoge standaarden, maar toch werd de appendix al snel zo omvangrijk dat er een aparte publicatie van werd gemaakt: Apicultural Abstracts. AA bleef voortbestaan tot 2005 en vormt met meer dan 60 000 bijdragen de grootste database voor onderzoek naar bijen.
Eva Crane was een grote innovator in de bijenwereld en durfde stappen te zetten, maar was ook een begenadigd wetenschapper. Hierover lees je in de volgende blogpost!
